Wéér Zaai!-en, dat was onze wens in oktober 2013. Die wens kwam uit op 4 februari 2014, dankzij Frans de Vette die ons uitnodigde onder het Groene Dak, het buurttuinhuis in Utrecht dat hij deelt met alle omwonenden. Aanmeldingen stroomden binnen van alle kanten, de mensen ook en meteen was één duurzaam dilemma zichtbaar: toevallig was die dag het verkeer rond Utrecht totaal ontwricht. Maar als je nou naar een verhalenavond wil, dan moet je toch reizen?
De plastic soep dampte heerlijk boven het vuur voor die mensen die de weg wel wisten te vinden. Zaai! 2 had nog een uitdaging. Eén van onze gasten had aangegeven veganist te zijn en vroeg of wij ook veganistisch kookten. Voor de koks onder ons nieuw, hoe doe je het zó, dat het ook nog lekker is en niet ineens veel meer werk, of veel duurder. Plastic soep en brood dat de honger stilt is geen probleem, maar daarna? Tarte Tatin zonder roomboter en room? Onze gast maakte de duurzame dilemma's zichtbaar in de boodschappenkar. Nooit geweten dat bijna elke margarine 'melkbestanddelen' als ingrediënt heeft, behalve good old wajang, waar alleen kokosvet aan te pas komt.
Tja, hoe on-biologisch kan kokosvet zijn eigenlijk? Kokosbomen zijn in de tropen toch een soort onkruid? Zonder nader onderzoek maar weer een ervaring rijker, Tarte Tatin blijkt er niet minder door te smaken.
Toen moesten de verhalen nog beginnen. Onze verhalen, om de verbeelding aan te wakkeren, de verhalengrond voor te bewerken en de gedachtenstroom vrij te maken. Daar tussendoor de gesprekken over eigen duurzame acties en dilemma's, de verhalen aan tafel, die de vorige keer al voor de grootste verrassingen zorgden. Deze keer ook. We zijn twee maanden verder en ik weet er één nog precies: de man die in een nieuwbouwhuis kwam wonen met enorme bomen voor de deur. Een foutje van de planologen, die de bebouwing hadden opgerekt tot de grens van het gebied, en precies daar stond die rij populieren. Jarenlang bestreed hij ze, want ze zorgden voor enorm veel vocht en schaduw in huis, met schimmel en astma tot gevolg. Ze werden niet gekapt. Heel duurzaam voor de bomen, niet voor de bewoners of het gebouw. Tenslotte gaf hij zich gewonnen en verhuisde. Tegenover zijn nieuwe huis was een groenstrook waar hij met de buurt een fijn bewonerspark en -moestuin van maakte. Er lagen oude bielzen, maar die waren weggerot. Een kennis die bij de gemeente werkte wist nog wel wat: er was net een rij bomen gekapt, die overlast gaven... Precies: zíjn populieren. Zo kwamen de bomen hem achterna, maar nu horizontaal, en dat was een stuk beter te verteren. Ook letterlijk: ze kwamen duurzaam aan hun einde als plantenbak die uiteindelijk zal vergaan tot compost.
